Radioaktiv stråling

Stråling som ioniserande stråling frå ustabile atomkjernar er strålar i form av alfastråling, nøytronstråling, betastråling eller gammastråling.

Strålinga oppstår når ustabile atomkjernar blir spalta til andre atomkjernar og samstundes sender ut energi. Dei mest kjende radioaktive stoffa er uran og radium.

Måleininga for radioaktivitet er becquerel (Bq), der 1&#;Bq svarer til ein partikkel sendt ut pr.

sekund. Megabecquerel (MBq) er ingen uvanleg storleik. Ei eldre måleeining er curie (Ci), der 1&#;Ci =&#;3,7&#;10¹⁰&#;Bq, eller 1&#;mCi =&#;37&#;MBq.

Betastråling

Som vern mot stråling og røntgenstråling, brukar ein ofte bly rundt strålingskjelda og/eller i påkleding åt personellet. Tjukkleiken på blyet må tilpassast strålingstypen (alfa, beta, gamma, røntgen) og strålingseffekten (keV pr.

partikkel). Mot nøytronstråling hjelper det ikkje med blykappe då nøytrona ikkje vekselverkar med ladde partiklar, men berre kan slakkast ned gjennom ei rekkje elastiske kolli